چرا در برخی روابط احساس نزدیکی نمیکنیم؟
آیا تا به حال در رابطهای بودهاید که احساس کنید با وجود تلاشهایتان، به صمیمیت و نزدیکی مورد نظر دست پیدا نمیکنید؟ این احساس میتواند بسیار آزاردهنده باشد و سوالات زیادی را در ذهن ایجاد کند. در این پست، به بررسی دلایل احتمالی این احساس میپردازیم. دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است باعث شوند در یک رابطه احساس دوری و عدم صمیمیت کنیم. در ادامه، ۱۷ نکته را بررسی میکنیم که میتوانند به شما در شناخت این دلایل کمک کنند:
- ✅
عدم صداقت و شفافیت:
پنهانکاری و عدم صداقت، پایههای اعتماد را در یک رابطه سست میکند. - ✅
ترس از آسیبپذیری:
اگر از نشان دادن احساسات واقعی خود و آسیبپذیر بودن میترسید، نمیتوانید به طور کامل با طرف مقابل ارتباط برقرار کنید. - ✅
نداشتن اهداف مشترک:
وقتی اهداف و ارزشهای متفاوتی دارید، پیدا کردن زمینههای مشترک برای نزدیکی دشوار میشود. - ✅
عدم ارتباط موثر:
اگر نمیتوانید به طور واضح و محترمانه با یکدیگر ارتباط برقرار کنید، سوء تفاهمها و اختلافات میتوانند رابطه را تحت تاثیر قرار دهند. - ✅
انتقاد مداوم:
انتقاد همیشگی و سرزنش کردن، فضایی منفی ایجاد میکند و باعث میشود طرف مقابل از شما دور شود. - ✅
نادیده گرفتن نیازهای طرف مقابل:
توجه نکردن به نیازها و خواستههای طرف مقابل، احساس بیارزشی و عدم اهمیت را در او ایجاد میکند. - ✅
مقایسه با دیگران:
مقایسه مداوم رابطه خود با روابط دیگران، انتظارات غیر واقعی ایجاد میکند و باعث نارضایتی میشود. - ✅
نگرش منفی:
داشتن نگرش منفی و بدبینانه، انرژی منفی را به رابطه تزریق میکند و باعث دوری افراد میشود.
- ✅
حل نکردن مشکلات قدیمی:
مشکلات حل نشده، مانند زخمهای کهنه، در طول زمان عمیقتر میشوند و رابطه را تحت تاثیر قرار میدهند. - ✅
فقدان فعالیتهای مشترک:
نداشتن فعالیتهای مشترک و سرگرمیهای یکسان، باعث میشود احساس کنید از یکدیگر دور هستید. - ✅
فشار زیاد کاری و استرس:
استرس و فشار کاری زیاد میتواند انرژی و زمان لازم برای توجه به رابطه را کاهش دهد. - ✅
مشکلات روانی:
افسردگی، اضطراب و سایر مشکلات روانی میتوانند بر توانایی شما در برقراری ارتباط و صمیمیت با دیگران تاثیر بگذارند. - ✅
وابستگی ناسالم:
وابستگی بیش از حد به طرف مقابل، باعث خفگی و احساس محدودیت میشود. - ✅
کنترلگری:
تلاش برای کنترل رفتار و افکار طرف مقابل، اعتماد را از بین میبرد و باعث ایجاد تنش میشود. - ✅
عدم قدردانی:
عدم قدردانی از تلاشها و زحمات طرف مقابل، باعث احساس نادیده گرفته شدن و بیارزش بودن میشود.
- ✅
توقع بیش از حد:
داشتن توقعات غیر منطقی از طرف مقابل، باعث ناامیدی و نارضایتی میشود. - ✅
عدم پذیرش تفاوتها:
نپذیرفتن تفاوتهای فردی و تلاش برای تغییر دادن طرف مقابل، باعث ایجاد اصطکاک و دوری میشود.
شناخت این دلایل، اولین قدم برای بهبود رابطه و ایجاد صمیمیت بیشتر است. با بررسی این موارد و تلاش برای رفع آنها، میتوانید روابط خود را تقویت کرده و به نزدیکی بیشتری با افراد مورد علاقهتان دست پیدا کنید.
چرا احساس میکنیم که در برخی روابط به یکدیگر نزدیک نمیشویم؟
1. عدم به اشتراک گذاشتن آسیبپذیریها
وقتی از نشان دادن جنبههای آسیبپذیر خود میترسیم، دیوار بزرگی بین خودمان و طرف مقابل میسازیم. صمیمیت واقعی نیازمند این است که نقاط ضعف و ترسهای خود را به اشتراک بگذاریم. این به اشتراکگذاری به طرف مقابل نشان میدهد که به او اعتماد داریم و او را شایسته دانستن بخشهای پنهان وجودمان میدانیم. پنهان کردن احساسات واقعی، هرچند برای محافظت از خود باشد، مانع از شکلگیری ارتباط عمیق میشود. آسیبپذیری به معنای ضعف نیست، بلکه نشانهی شجاعت و تمایل به برقراری ارتباطی واقعی است. بیان آسیبپذیریها باید تدریجی و متناسب با عمق رابطه باشد. ترس از قضاوت شدن یا طرد شدن، رایجترین دلیل برای عدم به اشتراکگذاری آسیبپذیریها است.
2. ترس از تعهد و صمیمیت
ترس از تعهد، ریشه در تجربیات گذشته یا الگوهای ذهنی دارد.این ترس باعث میشود ناخودآگاه از نزدیک شدن به دیگران اجتناب کنیم.افرادی که از تعهد میترسند، ممکن است به طور ناخودآگاه رفتارهایی انجام دهند که باعث ایجاد فاصله در رابطه شود.این ترس میتواند به شکلهای مختلفی بروز پیدا کند، از جمله عدم تمایل به برنامهریزی بلندمدت یا اجتناب از صحبت کردن در مورد آینده رابطه.شناخت این ترس و ریشههای آن، اولین قدم برای غلبه بر آن و ایجاد روابط صمیمانهتر است.درمانگر میتواند در شناسایی الگوهای مخرب و یافتن راهکارهای سالمتر برای برقراری ارتباط کمک کند.
به خاطر داشته باشید که تعهد به معنای از دست دادن آزادی نیست، بلکه به معنای انتخاب فردی برای ساختن رابطهای پایدار و معنادار است.
صمیمیت نیاز به ریسکپذیری دارد و این ریسکپذیری میتواند با ترس از تعهد، تضعیف شود.
3. انتظارات غیر واقعبینانه
انتظارات غیر واقعبینانه از رابطه یا طرف مقابل، میتواند منجر به ناامیدی و احساس دوری شود. هیچکس کامل نیست و هر رابطهای چالشهای خاص خود را دارد. تصور داشتن یک رابطه بینقص و بدون مشکل، یک توهم است که مانع از دیدن واقعیت و تلاش برای حل مشکلات میشود. انتظارات باید بر اساس شناخت واقعی از طرف مقابل و در نظر گرفتن محدودیتها و نقاط ضعف او شکل بگیرند. گفتگو در مورد انتظارات و خواستهها، به هر دو طرف کمک میکند تا درک بهتری از یکدیگر داشته باشند و انتظارات خود را تعدیل کنند. واقعبین بودن در مورد انتظارات، به جلوگیری از سرخوردگی و حفظ صمیمیت کمک میکند. تغییر انتظارات غیرواقعبینانه، نیاز به خودآگاهی و تمایل به پذیرش نقصها دارد.
4. عدم مهارتهای ارتباطی موثر
مهارتهای ارتباطی ضعیف، مانند عدم توانایی در بیان احساسات، گوش دادن فعال و حل تعارضات، میتواند مانع از ایجاد ارتباط عمیق شود.ارتباط موثر، کلید حل بسیاری از مشکلات در روابط است.بدون توانایی برقراری ارتباط صحیح، سوءتفاهمها و اختلافات به راحتی شکل میگیرند.گوش دادن فعال به معنای تمرکز کامل بر صحبتهای طرف مقابل، درک احساسات او و پاسخ دادن به او به شیوهای همدلانه است.بیان احساسات به شیوهای سازنده، به طرف مقابل کمک میکند تا ما را بهتر درک کند و نیازهای ما را بشناسد.یادگیری مهارتهای حل تعارضات، به ما کمک میکند تا اختلافات را به شیوهای سالم و بدون آسیب رساندن به رابطه حل کنیم.
مهارتهای ارتباطی، اکتسابی هستند و میتوان با تمرین و آموزش، آنها را بهبود بخشید.
ارتباط موثر، نه تنها به حل مشکلات کمک میکند، بلکه باعث افزایش صمیمیت و نزدیکی در رابطه نیز میشود.
5. عدم توجه به نیازهای عاطفی یکدیگر
نادیده گرفتن نیازهای عاطفی طرف مقابل، میتواند منجر به احساس تنهایی و دوری شود. هر فردی نیازهای عاطفی خاص خود را دارد که باید برآورده شود. نیازهای عاطفی شامل نیاز به عشق، محبت، توجه، تأیید، امنیت و حمایت است. شناخت نیازهای عاطفی طرف مقابل و تلاش برای برآورده کردن آنها، نشان دهنده اهمیت دادن به او و ایجاد یک رابطه سالم و پایدار است. صحبت کردن در مورد نیازهای عاطفی و انتظارات، به هر دو طرف کمک میکند تا درک بهتری از یکدیگر داشته باشند. برآورده کردن نیازهای عاطفی، به افزایش احساس رضایت و خوشبختی در رابطه کمک میکند. بیتوجهی به نیازهای عاطفی، میتواند منجر به احساس ناامیدی، خشم و دوری در رابطه شود. برای شناخت نیازهای عاطفی طرف مقابل، باید به او توجه کرد، به حرفهایش گوش داد و سعی کرد احساسات او را درک کرد.
6. عدم صرف وقت کافی با هم
در دنیای پرمشغله امروزی، اختصاص دادن زمان کافی به رابطه، میتواند چالشبرانگیز باشد. اما بدون صرف وقت با هم، امکان ایجاد ارتباط عمیق وجود ندارد. این زمان باید با کیفیت باشد، به این معنی که هر دو طرف باید تمام توجه خود را به یکدیگر معطوف کنند و از حواسپرتیها اجتناب کنند. انجام فعالیتهای مشترک، گفتگوهای صمیمانه و به اشتراک گذاشتن تجربیات، به تقویت رابطه و ایجاد خاطرات مشترک کمک میکند. حتی اگر زمان کمی در اختیار دارید، سعی کنید از آن به بهترین شکل ممکن استفاده کنید و به یکدیگر نشان دهید که برایتان مهم هستید. عدم صرف وقت کافی با هم، میتواند منجر به احساس تنهایی، بیتوجهی و دوری در رابطه شود. برنامهریزی برای زمان با کیفیت با هم، نشان دهنده تعهد و اهمیت دادن به رابطه است.
7. عدم وجود اهداف و ارزشهای مشترک
داشتن اهداف و ارزشهای مشترک، پایه و اساس یک رابطه پایدار و معنادار است.وقتی اهداف و ارزشهای دو نفر با هم همخوانی نداشته باشد، احتمال ایجاد اختلاف و دوری بیشتر میشود.اهداف مشترک میتواند شامل اهداف شخصی، حرفهای، مالی یا خانوادگی باشد.ارزشهای مشترک میتواند شامل ارزشهای اخلاقی، مذهبی، اجتماعی یا فرهنگی باشد.وقتی دو نفر اهداف و ارزشهای مشابهی داشته باشند، درک بهتری از یکدیگر دارند و بهتر میتوانند از هم حمایت کنند.عدم وجود اهداف و ارزشهای مشترک، میتواند منجر به احساس ناهمگونی، سردرگمی و دوری در رابطه شود.
صحبت کردن در مورد اهداف و ارزشها، به هر دو طرف کمک میکند تا متوجه شوند که آیا در یک مسیر مشترک قرار دارند یا خیر.
اگر اهداف و ارزشهای دو نفر متفاوت باشد، باید در مورد آنها گفتگو کرد و سعی کرد به یک توافق مشترک رسید.
8. مقایسه رابطه خود با دیگران
مقایسه رابطه خود با روابط دیگران، یک دام خطرناک است که میتواند منجر به احساس نارضایتی و دوری شود. هر رابطهای منحصر به فرد است و شرایط خاص خود را دارد. به جای مقایسه، باید بر نقاط قوت رابطه خود تمرکز کرد و برای بهبود آن تلاش کرد. شبکههای اجتماعی اغلب تصویری غیر واقعی از روابط دیگران ارائه میدهند و میتوانند باعث ایجاد انتظارات غیر واقعبینانه شوند. مقایسه رابطه خود با دیگران، میتواند منجر به احساس حسادت، نارضایتی و دوری در رابطه شود. به جای مقایسه، باید از رابطه خود قدردانی کرد و برای حفظ آن تلاش کرد. هر رابطهای نقاط قوت و ضعف خود را دارد و باید بر نقاط قوت تمرکز کرد و برای بهبود نقاط ضعف تلاش کرد.
9. عدم قدردانی از یکدیگر
ابراز قدردانی از طرف مقابل، نقش مهمی در حفظ صمیمیت و نزدیکی در رابطه دارد.وقتی از یکدیگر قدردانی نمیکنیم، ممکن است طرف مقابل احساس کند که نادیده گرفته شده و ارزش او درک نمیشود.قدردانی میتواند به شکلهای مختلفی ابراز شود، از جمله گفتن یک “متشکرم” ساده، تعریف کردن از ویژگیهای مثبت طرف مقابل یا انجام یک کار کوچک برای او.ابراز قدردانی، به طرف مقابل نشان میدهد که به او توجه داریم و برای او ارزش قائل هستیم.عدم قدردانی از یکدیگر، میتواند منجر به احساس نارضایتی، بیتوجهی و دوری در رابطه شود.
به دنبال فرصتهایی برای ابراز قدردانی از طرف مقابل باشید و به او نشان دهید که برایتان مهم است.
حتی کوچکترین کارها و مهربانیها را نباید نادیده گرفت و باید از آنها قدردانی کرد.قدردانی، یک چرخه مثبت ایجاد میکند و باعث میشود هر دو طرف احساس خوبی داشته باشند و برای حفظ رابطه تلاش کنند.
10. وجود الگوهای رفتاری مخرب
الگوهای رفتاری مخرب، مانند انتقاد مداوم، سرزنش، تحقیر، سکوت و خشونت، میتوانند به شدت به رابطه آسیب برسانند و مانع از ایجاد ارتباط عمیق شوند. این الگوهای رفتاری، ریشه در تجربیات گذشته، الگوهای ذهنی و مهارتهای ارتباطی ضعیف دارند. شناخت این الگوهای رفتاری و تلاش برای تغییر آنها، اولین قدم برای بهبود رابطه است. درمانگر میتواند در شناسایی الگوهای مخرب و یافتن راهکارهای سالمتر برای برقراری ارتباط کمک کند. الگوهای رفتاری مخرب، میتوانند منجر به احساس ناامیدی، خشم، دوری و حتی قطع رابطه شوند. تغییر الگوهای رفتاری، نیاز به تلاش آگاهانه و تعهد هر دو طرف دارد.
11. عدم وجود مرزهای سالم
مرزهای سالم، خطوطی هستند که مشخص میکنند چه رفتارهایی قابل قبول هستند و چه رفتارهایی غیر قابل قبول. عدم وجود مرزهای سالم، میتواند منجر به سوء استفاده، کنترل و از بین رفتن احترام در رابطه شود. مرزها باید واضح، مشخص و قابل اجرا باشند. هر فردی حق دارد برای خود مرز تعیین کند و از طرف مقابل انتظار داشته باشد که به این مرزها احترام بگذارد. عدم وجود مرزهای سالم، میتواند منجر به احساس خشم، ناامیدی و دوری در رابطه شود. یادگیری نحوه تعیین مرزهای سالم، به حفظ سلامت روان و ایجاد یک رابطه متعادل کمک میکند. مرزهای سالم، به ایجاد یک رابطه سالم، عادلانه و متقابل کمک میکنند.
12. فقدان صمیمیت فیزیکی
صمیمیت فیزیکی، نقش مهمی در ایجاد نزدیکی و پیوند در رابطه دارد. فقدان صمیمیت فیزیکی، میتواند منجر به احساس تنهایی، دوری و کاهش جذابیت شود. 
صمیمیت فیزیکی، تنها به معنای رابطه جنسی نیست، بلکه شامل بغل کردن، بوسیدن، دست گرفتن و سایر اشکال تماس بدنی است. 
نیاز به صمیمیت فیزیکی، در افراد مختلف متفاوت است و باید به این تفاوتها احترام گذاشت. عدم وجود صمیمیت فیزیکی، میتواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله مشکلات جسمی، استرس، افسردگی یا مشکلات ارتباطی. صحبت کردن در مورد نیازهای صمیمیت فیزیکی، به هر دو طرف کمک میکند تا درک بهتری از یکدیگر داشته باشند. برقراری صمیمیت فیزیکی، باید با رضایت و تمایل هر دو طرف انجام شود.
13. وجود رازهای پنهان
نگه داشتن رازهای پنهان از طرف مقابل، میتواند به اعتماد در رابطه آسیب برساند و مانع از ایجاد ارتباط عمیق شود. صداقت و شفافیت، از ارکان اصلی یک رابطه سالم هستند. رازهای پنهان، میتوانند شامل اطلاعات مربوط به گذشته، احساسات یا نیات باشند. برخی از رازها ممکن است بیضرر باشند، اما برخی دیگر میتوانند به رابطه آسیب جدی برسانند. صحبت کردن در مورد رازهای پنهان، میتواند چالشبرانگیز باشد، اما برای حفظ اعتماد و صمیمیت در رابطه ضروری است. عدم صداقت و پنهانکاری، میتواند منجر به احساس شک، ناامنی و دوری در رابطه شود. اگر به دلیل ترس یا شرم، نمیتوانید راز خود را با طرف مقابل در میان بگذارید، از یک درمانگر کمک بگیرید.
14. عدم بخشش و رها کردن گذشته
نگه داشتن کینه و عدم بخشش اشتباهات گذشته، میتواند به رابطه آسیب برساند و مانع از ایجاد ارتباط عمیق شود. بخشش، کلید رهایی از گذشته و حرکت به جلو است. بخشش، به معنای فراموش کردن اشتباه نیست، بلکه به معنای رها کردن خشم و کینه است. بخشیدن، به نفع خود فرد نیز هست، زیرا به او کمک میکند تا از بار سنگین گذشته رها شود و احساس آرامش کند. عدم بخشش، میتواند منجر به احساس خشم، تلخی و دوری در رابطه شود. اگر نمیتوانید طرف مقابل را ببخشید، از یک درمانگر کمک بگیرید. بخشش، یک فرآیند زمانبر است و نیاز به صبر و حوصله دارد.
15. عدم وجود سرگرمی و تفریح مشترک
داشتن سرگرمی و تفریح مشترک، نقش مهمی در حفظ شادابی و پویایی رابطه دارد. انجام فعالیتهای لذتبخش با هم، به ایجاد خاطرات مشترک و تقویت پیوند بین دو نفر کمک میکند. 
سرگرمیها و تفریحات مشترک، میتوانند شامل هر نوع فعالیتی باشند که هر دو طرف از آن لذت میبرند، از جمله ورزش کردن، فیلم دیدن، سفر رفتن یا انجام کارهای هنری. عدم وجود سرگرمی و تفریح مشترک، میتواند منجر به احساس یکنواختی و خستگی در رابطه شود. به دنبال فعالیتهایی باشید که هر دو طرف از آن لذت میبرند و برای آنها وقت بگذارید. تنوع در سرگرمیها و تفریحات، به جلوگیری از یکنواختی کمک میکند. انجام فعالیتهای لذتبخش با هم، به کاهش استرس و افزایش صمیمیت کمک میکند.
16. عدم وجود حمایت اجتماعی
داشتن حمایت اجتماعی از طرف دوستان و خانواده، نقش مهمی در سلامت روان و پایداری رابطه دارد. وقتی احساس میکنیم که اطرافیان از رابطه ما حمایت میکنند، احساس امنیت و اطمینان بیشتری داریم. حمایت اجتماعی، میتواند به شکلهای مختلفی ارائه شود، از جمله حمایت عاطفی، مالی یا عملی. عدم وجود حمایت اجتماعی، میتواند منجر به احساس انزوا، تنهایی و آسیبپذیری در رابطه شود. ایجاد و حفظ روابط سالم با دوستان و خانواده، به تقویت رابطه و افزایش احساس خوشبختی کمک میکند. اگر احساس میکنید که حمایت اجتماعی کافی ندارید، به دنبال راههایی برای ایجاد و تقویت روابط خود باشید. به اشتراک گذاشتن مشکلات و احساسات خود با دوستان و خانواده، به کاهش استرس و افزایش حمایت کمک میکند.
17. وجود استرسهای خارجی
استرسهای خارجی، مانند مشکلات مالی، شغلی، خانوادگی یا سلامتی، میتوانند به رابطه آسیب برسانند و مانع از ایجاد ارتباط عمیق شوند. استرس، میتواند باعث تحریکپذیری، خستگی و کاهش صبر شود. مدیریت استرس و حمایت از یکدیگر در شرایط سخت، به حفظ رابطه و گذر از بحرانها کمک میکند. صحبت کردن در مورد استرسها و احساسات، به کاهش تنش و افزایش درک متقابل کمک میکند. عدم مدیریت استرس، میتواند منجر به افزایش اختلافات، کاهش صمیمیت و دوری در رابطه شود. به دنبال راههایی برای کاهش استرس باشید، از جمله ورزش کردن، مدیتیشن یا گذراندن وقت با دوستان و خانواده. حمایت از یکدیگر در شرایط سخت، به تقویت رابطه و ایجاد حس همدلی کمک میکند. 
